Ağlarken seni, seni düşündüm

yaşamın kıyısında yürürken,

ağladım,

ağlarken seni, seni düşündüm her vakit...

beynimin kıvrımlarından yolculuğa çıkan hayalin vardı,

gözlerimde tedirgin bir telaş, ufka bakarken;

anımsıyordum şimdi,

geçmişe dair senli günleri,

ellerim kavrarken elini,

yüreğimdeki geçişiydi aşkın.

ağladım,

ağlarken seni, seni düşündüm her vakit,

sonsuzluğun ayaklarımın altından kayıp gittiğini,

tüm zamanlarımı seninle yaşadığımı hissettim...

sensizliğin zor olduğunu,

yalnızlığın beni fırça darbeleriyle yaraladığını gördüm,

resmediliyorum oysa, aşkın yokoluş tablosunda.

ağlarken seni, seni düşündüm,

o vakit sen yoktun,

ben çoktan öl,

öldü,

öldüm...