Ahmet Ağa!

Halis Ağayla tanışmayız ama müthiş bir paralellik var duygularımızda!

Rahmetli dedem on beşli yaşlarımdayken beni nazlatırdı.

“Ahmet Ağa ra ra ra!”

Kızardım tabi! Babam, Fakir Baykurt, Yaşar Kemal okuta okuta Ağalara karşı zıtlandırmıştı beni!

Hele bir de bir Ağa fıkrası anlatmıştı ki daha da kızmıştım.

Ağanın edepsiz bir oğlu varmış. Köyde sarkıntılık etmediği hatun kalmamış. Köylüler toplanmışlar birgün Ağanın huzuruna çıkmışlar.

“Ağam oğluna sahip ol! Hanımlarımıza sarkıntılık ediyor!” Demişler!

Ağa ne dese beğenirsiniz?

“Ulan bir Memedimi idare edemediniz!”

Ben de babamın dedemin bir Ahmetiydim!

Şimdi anlıyorum ki dedem hep Ağa olmamı isterdi!

Ama rahmetli annem her vesileyle set çekerdi önüme!

“Boşuna dememişler zalimden Alim, Alimden zalim diye! Baban tertemiz bir adamdı sen kime çektin bilmem!”

“Ben nereden bileyim anne!” Derdim! “Sen düşün!”

“Kesin Ali Hoca dedene çektin sen!”

“Sanki Kasım dedem çok hırlıydı!”

Dedim ya Halis Ağayla bir paralelliğimiz var diye! Benimkisi düşünce aşamasında kalıyor onunki fiiliyatta!

“Acaba diyorum benim bloglarımı okudu da mı bozuldu!”

Bizim Temel de seksen yaşında ama yirmilik kız almış! Dursun kızmış ona!

“Ula Temel, hiç on sene sonrasini duşunmeyi misun?”

“Ula otuz yaşındaki kari yaşli sayilmaz ki uşağum!” Demiş Temel!

Neyse ; bazen uzatıyorum lafı, Millet ne diyorsun karıştırıyoruz diyorlar!

Bendeniz zalim olmaya razıyım! Yeter ki evlatlarım Alim olsunlar! (bu cümle duvara asılacak bir cümle oldu yani!! Mesnevide bile bulamazsınız!!)