- Kategori
- Şiir
Aidiyet
Seni geçmelerine izin veriyorsan
Ya da izleyebiliyorsan uzaktan
Alkışların kaybedene sarılmaksa
İstisnalardan ders de çıkarıyorsan
Altın fırlamış oysa
Sen sözünün arkasındaysan
Tesellin gümüşe sarılmaksa
Hepten kaçmışsan nemalanmaktan
Senin Aidiyetin insanlıktır
Boşluğunu doldurabilmişsem
Nihayetinde senden ziyade
Hep çiçek tenekesindeyse anahtarım
Pencerede ki aralığa rağmen
Senin gelişlerine hizmetse
Tüm boyun eğmelerim
Bir de taşlamalara hedefse
Bütün sevmelerim
Benim Aidiyetim insanlıktır
Yalnız bir ucundan ekmeği
Gözü kapalı bölüyorsak
Değmişse sağ elin sol elime
Rahatsa içimiz hak geçse de
Tutabilmişsek bir değneği
İki tezekli ucundan
Kırabilmişsek kaderin sırtında
Tutuşabilmişsek aynı ocakta
Bizim Aidiyetimiz insanlıktır.