Aile, gül, bülbüldür

Bir gün doğarsa güneş yurdumun üstüne, Müstafi Emin,

Tebessüm edip, güleceğim, oh deyip birliğimizi düşünerek.

Söz: unutacağım, Mustafa Kemal’den sonra ülkemin çektiğini,

Zühttüm sorgulama, Muhammed’in Ali değil mi imamı?

                                           * * * * 

Sunacağım, sevginin güzelini, dostluğun özelini, Halil’i ile Allah’ın.

Tasavvufta yürüyeceğim, kırmadan bir gönül mefkûrem Yunus ile…

Ey Dostum! artık bil, yolum hak, kulak ver bana, yoruldum.  . .

Namazda kılarım, Muhammed’in, Ali değil mi imamı?

                                          * * * *

Birinin eli ile ceza verir, inmez O kürsüde,

Balık bilmez ama halık bilir. . .

Bir düşün, suskun insan, vefasız kimdir?

                                          * * *

Ölçü yap, Emin’den sonra yapılanı Ehlibeytine. . .

Ne emanetten, ne emanetçiden emin, O Emin. . .

İnsanlığı arıyorum, güruhta, gark olan gönlümde.

                                          * * *

Bir bir oturuyor taşlar, isyan ediyor, içimizdeki iblis,

Secde de, baş kaldırıyor insanlar, bellek kapalı!

Beden seccade de, beyin kıble arar, mahlûk misali. . .

                                            * * *

Dünya’yı, rahman ilerahim idare ediyor, Allah bilir!

Döş döşe sevişiyor, gaflete düşmeden, ruh için. . .

Bencil olsa da insan, güruh olmaya yöneten, kendin bilmeli. . .