Ailede sadakatin şifresi

1992 yılının temmuz ayı idi. Tayinim Şırnak'a çıkmıştı. Bir yandan o bölgeye gidip vatanımın güzide topraklarını korumanın gururunu yaşayacak olmanın mutluluğunu yaşarken, bir yandan da ailemi o ateş topunun içine götürüp götürmemenin muhasebesini yapıyordum.

Altı yıllık evli ve beş yaşında bir kızım vardı.

Bir akşam eşimi karşıma alıp kararımı açıkladım. Onu Ankara'da bırakacak, iki yıllık görevime tek başıma gidecektim. Eşimin nikahta imza atarken bile o kadar kararlı olduğunu hatırlamıyorum.

"Biz seninle sadece Ankara için değil, Türkiey'nin her köşesi için evlendik. Oraya beraber gidip beraber döneceğiz. Belki canlı, belki ölü döneriz ama beraber döneriz."

Boğazımın düğümlendiğini, ağzımın kuruduğunu hatırlıyorum. söyleyecek hiçbir söz bulamamıştım. Sadece eşime sarılıp "Ben gerçekten doğru insanı bulmuşum, işte benim karım, " dedim.

Hepimizin hayatında, hayatımızın akışını yönlendiren ve bizi derinden etkileyen böyle sihirli cümleler vardır mutlaka. Ben sizlerle paylaşmaktan mutluluk duydum belki sizlerde paylaşmak istersiniz.