AKP siyaseti "o Batı"nın ihanetine ortak oluyor

Basit bir pencereden olayı hatırlarsak:

Osmanlı yıkılmaya yüz tutmuş, emperyal devletler memleketi paylaşmışlar. Donanmaları  İstanbul önlerine gelmiş. Koskoca imparatorluğun başkentini ele geçirmişler. Devrin padişahı ve memleketi idare edenler emir eri haline gelmişler.

Ortada:

Yabancı boyunduruğu altına sokulmak istenen bir millet ve akabinde Anadoludan sürülüp çıkarılmak istenen bir millet var.

Başşız kalmış bir millet var.

Kurtarıcısını arayan bir millet var.

Mustafa kemal' in Samsun' a çıkmasıyla başlayan mücadele zinciri sonunda emperyalistlerin kovulması ile biten  "Milli Mücadele" yıllları ve cumhuriyetimizin kuruluşu ile son bulan  yeniden doğuşumuz....

Özet bu.

Bu mücadeleler yapılırken mandacılığı kabul eden memleketin aydınları ile  "din düşmanı ilan edilen kuvayı milliyeciler" için fetva veren batı tarafından satın alınanan insanların faaliyetleri kurtuluş mücadelesi içinde yanlış da olsa önem arzeder durumdaydı ve bağımsızlığı çalınan bir ulus, bunun ne anlama geldiğini bilemiyor, bütün olaylara din penceresinden baktığı için kandırıldığının farkında olamıyordu.

Dönemin İstanbul basını, Kurtuluş mücadelesi verenleri vatana ihanetle suçluyor, Mustafa kemal ve arkadaşlarının  "din düşmanı" olduğunu ve öldürülmesinin vacip olduğuna dair fetvalar veriliyor, düşman uçaklarından atılan bildirilerde, işgal kuvvetlerine yardımcı olunması, çıkış yolunun bu olduğu fetvaları ve altında malum din adamlarının imzaları yer alıyordu.

Her şeye rağmen kurtuluş savaşı kazanıldı. Atatürk' ün vefatına kadar olan zamanda iç meseleleler haricinde fazlaca problemler yaşanmadı.

Ama:

Batı emperyalizmi bu milletin kalkınmasına, mutlu ve huzur içinde yaşamasına göz yummadı.

1940 dan itibaren:

 Bazen din,

Bazen sağ-sol,

Bazen sunni- alevi,

Bazen 27 mayıslar,

Bazen 12 eylüller,

Bazen 28 şubatlar,

Halinde Türk Milleti ile oynamayı başardı.En son marifeti  PKK ile Türk -  Kürt kutuplaşmasını

Memlekette bir terör problemi varken, iktidara getirilen AKP hükümetine batının dayattığı "açılım" politikalarının uygulatılmasıyla batı önemli bir mesafe katetmiş oldu.

Kendi kendimizi kandırtarak;

Memleketi  "batı zülmü" nden çekip çıkaran Atatürk' e  ihanet eder hale geldik.

Gerçeklerle yüzleşelim, ihtilallerden hesap soralım derken dünyanın en büyük ordusunu teröristlikle suçlayıp mahkum eder hale geldik.

28 Şubatın  acısını milli bayramlarımıza varıncaya kadar öselediğimiz cumhuriyet değerlerine söver hale geldik.

Bilimsel gerçeklerin yerine ılımlı  din ögelerinin ön plana çıkarıldığı adı cumhuriyet mi, din devletimi mi karışımı bir yönetimle karşı karşıya geldik.

Siyasetimiz barış çerçevesinden çıkıp düşman kazanma  ve yalnızlaştırma noktasına getirilerek emperyal devletlerin yanında olmakla karşı karşıya geldik.

Türklüğümüzün  Anayasadan çıkarılmasıyla karşı karşıya getirildik.

Bir avuç eşkiya denen teröristle baş edemiyor hale getirildik.

Limanlar, sanayi kuruluşları, iletişimmmizi satar hale getirildik.

Cumhuriyet nimetlerinin kıymetini bilemez, parlementer sistemi içimize sindiremeyip başkanlık sistemine geçmekle karşı karşıya getirildik.

Memleket bölünme aşamasına gelmiş, medya tarafından lale devri kandırmacası ile kandırılıyor hale getirildik.

Halkın din duyguları ön plana çıkarılarak milleti ümmet yapmanın planlandığı gerçeğiyle karşı karşıya geldik.

  ....

Bütün bunların sonucunda Türkiyenin parçalanması için güçsüz duruma getirilerek, bir parmak bal ağzına çalınarak, ara sıra bol kepçeden yedirilerek ne yapılmak isteniyor?

Sıralamaya çalıştığım olayları üst üste monte ederseniz gidişatımız 1923 lerden farklı mıdır?

2023 hayali ile bu yel böyle estirilirse...

Yeni bir kurtarıcıya ihtiyaç  doğmaz  mı?

İşin özü bizi yönetenler iyi niyetli de olsa, bütün bunları batının bizim elimizle bizi yıkmayı planladğını bilmeyerek oyunu onun kuralına göre oynayabiliyor olmamız.

Bizim yoktan var ettiğimiz devlet, varken yok edeceğimiz bir devlet haline geliyor. Analar ağlamasın deyip duruyoruz ya,  o analar sütünü kime nasıl helal edecek?