Al gülüm, ver gülüm sevgiler ticareti!

Ölümden korksaydık, yaşıyor olmazdık. Elimizden tutanları yüreğimize yazdık, nefretini kusanları ardımızda bıraktık. Yer bulamadığımız gönülleri terk edip gittik. En güzel hayallere yelken açtık biz.

Biz çoktan giderdik de kıyamadık sevdiklerimize. Sevdiğimiz gönüllerden ayrılamadık. Ama zorla itildik, bilerek ve isteyerek yitirildik.

Ezmeyi biliyorduk da, ezmedik. Yalakalığı da sevmedik, planlı sahteliklerle geleceğe yatırım yapmayı da.

"Al gülüm, ver gülüm sevgiler ticareti" bize göre değildi. Sevilip sevilmediğimizi umursamadan sevdik.

Haksızlığın âlâsı, ayrımcılığın daniskası yapıldı bize.

Kaderin bize biçtiği rolü kabullenemediler. Böyle bir yükün altına girmek istemediler. Ama "bizim şu yükümüzü bi omuzlasana" dediler. Biz hep onlara yere düşme pahasına yukarılardan elverdik. Ama onlar bizim şu gönlümüzü alıp yukarılara çekemediler.

Yüreğimizi ezdiler. Daha ilk fırtınada, dalgalardan bezdiler. Ben hüzün limanında tek başına beklerken, onlar açıklarda filolarla gezdiler.

Yılları yol ettik hedefimize, "yollar yıllarımızı alacak olsa da, bu yol yürümeye değer" dedik.

Şimdi başka bi yerde, bambaşka umutlarla, her zaman olduğu gibi büyük bi mutlulukla yaşamaya devam ediyoruz. Bizi sevenlere de selam ediyoruz.

Sevmeyenleri ise önümüzdeki kıvırma organizasyonunda piste davet ediyoruz!

(((Osman Genç)))