Alayımız hediye paketi gibi geziyoruz

Şu insan denen mahlukat hep yalnız be…! Sapına kadar yalnız... Ölümüne, çıldırasıya yalnız…

Var mı içinizde yalnız olmayan? Çıktımı birkaç kişi yoksa! Kim onlar? Demek siz... Hımm kaç kişi doğdunuz? Hay Allah demek ikizsiniz! Olsun. Siz; ikiniz teker teker yalnızsınız o zaman…

Kuytularda Ağlamaz mısınız siz? Gidenin arkasından bakmadınız mı, maşrapa ile su dökmediniz mi hiç… Ne? Gidenin geri gelmediği de olmadı demek... Vay be…

Kalbinizi kıran, kalp kırmışlığınız da, olmamıştır o zaman… Gerçekten hiç kimseyi özlemediniz mi? Hiç kimse sizi özlemedi mi? Geçmişte hayallerinizi çalanda olmadı mı?

Doğru söyleyin bakalım, bir kerede cevap verin; Talihin elinde kaç kere oyuncak oldunuz?

Ya siz Hanımefendi... “Ben mi” demeyin? Size diyorum cicili bicili bayan, birilerinin hayallerini çantanıza koyduğunuz, sırtlandığınız olmadı mı?

Kaç delikanlıyı paket edip, üzerine bir de fiyonk yaptınız? Yapmadıysanız!

Meyhanelerde neden bu kadar hikâye, neden bu kadar kadın kokusu, neden bu kadar delikanlı var?

Hayatımız fiyonk olmuş haberimiz yok!

Alayımız hediye paketi gibi geziyoruz, içimiz boş be... İçimiz boş…

Ya sen… İşadamı görünüşlü kendini beğenmiş ukala, kaç kızı parkta bıraktın? Kaç kıza söz verdinde, sonra kıvırdın? Şimdi de adammış gibi bir de üstüne bıyık bıraktın? Sana güldüm şimdi ben, haberin olsun...

“ Veda busesiymiş”

Şarkı ulan o…Sadece Şarkı.

Ellerin olsun diye sevmedik de, Bu hatunların hepsi neden ellerin oldu?

Evlenme teklifi beklerken, bu adamlar neden yandı bitti kül oldu? Hani bunlar dağdı?

Siz ne derseniz deyin… İsterseniz kızın... Şu insan denen mahlûk var ya sapına kadar yalnız... Şarkı gibi be “işte kapı işte sapı”

Hani tüm sayfaların hepsi kalbimiz kadar temizdi? Hani biz en çok insan koleksiyonu yapacaktık... Kendimiz koleksiyon olduk!