Aldatıyor; Kanma! Yalancı; İnanma!

Bu konuda insanları ikna edemiyoruz; aldatmasın, yalan söylemesin. Elde edeceği şeyler buna bağlıysa bazıları bu yola başvurabilir. Ve biz aldatanları da yalan söyleyenleri de engelleyemeyiz.

Aldatmasın, yalan söylemesin diyeceğimize kanmayım inanmayım desek olmuyor mu? Bana bu sanki daha kolay gibi geliyor… Elin adamı/kadını, nasıl kontrol edeceksin… Ben bu yandan gitmek gerektiğini düşünüyorum…

Ne için aldattığı ya da yalan söylediği galiba daha önemli… Makbul bir neden ise affetsek mi acaba…

Ben bunun gelişmişlikle ilgisi olduğunu düşünüyorum. Oralarda aldatmak ve yalan söylemek pek kolay olmaz çünkü karşısında kanan ve inanan yok.

Ve belki kolay kandığımız ve inandığımız için bu kadar aldatılıyor kandırılıyoruz.

Bu (aldatmak, yalan söylemek) bir olumsuz karakter, napalım bazıları dürüstlükle amaçlarına ulaşmayı denemiyor, ya da öyle ulaşamıyor. Yani aldatmak, yalan söylemek kötülük ve suç olarak düşünülür mü bilmiyorum…

Kötülük olsa da, suç olsa da bir sonuç alamıyoruz ki zaten. Ama babalar gibi tercih hakkımız var… Kabul etmiyor musun, güle güle!

Hassas kimselerin konuya nasıl baktıklarını biliyoruz, Allah ellerine düşürmesin! Bir karıncaya üç gün ağlayan bu insanların psikolojilerini de anlamak lazım!

Biz ne için bilinçleniyoruz, okuyoruz kültürlü oluyoruz, aldanmamak kanmamak için. Onların işi de aldatmak kandırmak, herkes işini yapıyor. Onların işi bizi kandırmaya çalışmak bizim işimiz de kanmamak. Kolay kanmak aldanmak da cehalet.

Bizi hassas olduğumuz şeylerle kandırıyorlar. Din yemin ederek, doğruluk, sevgi gibi şeyler bunlar. Beni kandıramıyorlar çünkü benim bu tür hassasiyetlerim yok, adam yemin ediyor ben gülüyorum. Siz olsanız hemen inanacaksınız.

Aslında beni de kandırırlar, hiçbir şey yapmayarak…