Alıp başımı gitmeler - Bu şehir

Bizim buranın kışları çirkindir, sıcak memleket…

Pencereden dışarı baktığınızda ne beyaz bir kar örtüsü, ne de bardaktan boşalırcasına yağan yağmurun verdiği romantizm vardır içinizi ısıtan

Kurumuş ağaç dalları, tüten soba bacaları, siyah sis içinde mantar gibi beliren kimi turuncu kimi beyaz ya da krem renkli binalar

Kurduğunuz düşler ise ya deniz kenarında olur, ya da verandalı yayla evleri içerisinde…

Lapa lapa kar yağıyorken birbirimize sıcacık sarılmıştık la başlayan bir yazım yoktur mesela

Ya da şömine başında şarap kadehleri ile ayı postuna üzerine uzanmalar

Betimlemeler bile zihnimizde sıcak iklimlere göre kodlanmış

Hani şu soğuk kış mevsiminde ben sıcak çayımı yudumlarken oysa ne çok isterdim dışarıda kartopu oynayan çocukları izlemeyi

Ama yine de ederi var,

Seviyorum bu şehri

Düşündüm de doğup büyüdüğüm şehirlerden daha çok AN’lar biriktirmişim burada

Taştan kalbin var senin diyenlerin olduğu zaman dilimleri de

Oysa bazı şeyler anlatarak, vıdı vıdı yaparak değil yaşanılarak öğrenilirdi değil mi?

Susmak gerek,

Susmalı ki zamanında alınmış kararların ne kadar yerinde olduğu anlaşılsın

Affetmemek diye bir şey yoktur insan hayatında.

Sadece yaşamı birbirinize zehir ettiğiniz için terk ettikleriniz vardır…

Amaç zehirden kurtulmaksa

Müstesnadır aslında terk etmeler

Tevazu ve erdemin kıvrak dansı

Kırmadan dökmeden incitmeden

Hayat bir varmış bir yokmuş

Aslında evimdeyim

Kapımı kapattığım her an gidiyorum bu şehirden

Mevsim kış

Yağmasa da sen yine de gözlerini kapa bembeyaz kar yağdır bu kente

Yapabilirsin…