Alışamadım karanlığa!

Böyle başlayınca sanki dram yazısı yazacakmışım gibi oldu ama sabahları karanlıkta kalkmaktan bahsediyorum. Resmen biyolojik saatim, dünya algım, iş motivem, hepsi ne varsa kaçtı:))) 

 

İyiymiş biz ileri geri normal yaşıyormuşuz,en fazla bir hafta da uyuduğumuz saate hemen alışıyorduk.

 

Gelelim saatler ileri alınmayınca olan değişikliklere;

 

Her sabah yatak oda kapımın dibinde, uyanmadı bir türlü, acıktık yahu ! diye bekleyen kedilerim, artık uyanıp da gelmiyor bile:))

Mamalarını koyarken bir yarım göz, uykulu bakıyorlar, aa nereye, hiiiç kalkamayacağım vallahi tamm sen git der gibi...

Gözümü zor açarken karanlıkta arabaya biniyorum, camlar buz! klimayı açıyorum tüm soğuk hava kafama kafama üflüyor, tanrııııım yorganın içine koşarcasına geri kaçasım geliyor. Millet zaten 3 günlük karla mücadele timi gibi, herkes arabasının başında 1 tur atıyor, fırça-su eşliğinde :)) 

Yollar desen, kar yok buz çok!

Ne giyeceğimi seçemiyorum, hangi renk modundayıma gelemiyoruz bile, ne bulursam modu oluyor o :) 

Bu kadar zahmete aydınlıkta çıkabilsek bari işten, yok yine hava kararınca yollardayız:((

Güneş,psikolojimiz için ne kadar değerliymiş, hiç güneşi göremeyen soğuk Avrupa ülkeleri gibi olduk.

Tekrar gün aydınlığında uyanabilmek için 2-3 ay daha bekleyeceğiz galiba...

 

Bu gidişe bir dur demek gerekiyordu. Bir şekilde eski motivasyonumu geri kazanmalıydım!

 

Ne yapsam ne yapsam derken akşam eve girdiğim de yaptığım şeyleri sabah da yapmaya başladım:))

 

Madem karanlıktı o zaman bir saat daha erken yatıp erken kalkmanın bir farkı olmazdı;)

Önce müzik, böyle tatlı tatlı bütün evde,-mesela 96.0 lounge fm-ruhumuz bir nefes alsın, sonra duş ve kahvaltı ve tabi ki kahvaltı esnasında izlediğim yabancı bir dizinin yeni bölümü:) Böylece bölümde acaba ne olcak diye uyanabiliyorsunuz :D  - ben bu ara westworld'e sardım-  Vize final haftalarında sezon bitirip uyumamak gibi:)) Akşam düşündüğümü sabah düşünmek gibi :)

Yarın sabah kek yapacağım mesela, yeni yıldan önce birlikte çalıştığım arkadaşlara neşe getirsin...

Keyifsiz, motivesiz günlere son! Yeter ki düşünelim, mutlaka bir çözüm buluruz.

Bir kere geliyoruz, bir kere yaşıyoruz.

Değişikliklere esnek olabildiğimiz zaman mutluluğu yakalıyoruz, hayatın hakkını vermek gerekiyor;)