Alışmak zorundayım...

Nelere alışmak zorundasınız? Hiç düşündünüz mü?

Sevgili Yalın' ın "Alışmak Zorundayım" adlı şarkısını dinledim bugün arabada. Şimdilik okumakla yetinin ama dinlemediyseniz muhakkak dinleyin derim.

Dün hayat durdu benim için
Sanki bugün herşey farklı
Sanki bu ev benim değil
Nefes bana zararlı
Alışmaya çalışmak diye bir şey yok, alışmak zorundayım
Üzülmemek diye bir şey yok, üzülmem gerek

Severek unutmak olur iş mi?
Bilerek uçuruma önden atlanır mı ki?
Kaybettiğinin yerine ne koysan dolmaz
Boş bırakıcam yerini
Heeep bomboş...

Hayatınızda çok önemli bir yere sahip olan kişileri, kimbilir belki kimi zaman arkadaş, kimi zaman fikir alabileceğiniz biri, kimi zaman duygusal anlamda özel hisler beslediğiniz bir insanı kaybetmek zorunda kaldınız mı? Yine ona uzak olsam ama bir şekilde varlığını hissetseydim nede olsa bana bu yeterli oluyordu gibi düşüncelere daldınız mı?

İçinizde tartışan iki sese kulak verdiniz mi hiç? Biri bu gereksizdi, bir diğeri ise en iyisini yaptın yoksa yine ona ulaşmak isteyecek ve belkide hislerine gem vuramayacaktın ve kimbilir bu gem vurulamayan duygular onun hayatında nahoş durumlara yol açacaktı diyerek sizi destekledi mi hiç?

Sizi destekleyen sese teşekkür ettiniz mi? Peki ama yaptıklarınıza karşı çıkan sese kulak asmadan edebildiniz mi?

Kimbilir belki yıllarca hayatınızda uzaktan yada yakından varlığını sürdürmüş olana birgün gerçekten dostça yaklaşabileceğinizi düşündüğünüzde ve O isterse tabi yine MERHABA dersiniz.

Ama şimdi bu duruma ALIŞMAK ZORUNDASINIZ çünkü ALIŞMAYA ÇALIŞMAK diye birşey yok...

Tanrı kimseyi alışmak zorunda bırakmasın...