Alıştık susturulmaya

Her şeye alışıyoruz. Televizyonda gördüğümüz haberlere, bizi şaşırtan olaylara, ölümlere, ayrılıklara, mutluluğa, ağlamaya, gülmeye, başlangıçlara, sonlara… Kendimize, bize, size… Alışmayı öğreniyoruz yaş aldıkça. Örneğin; eskiden cinayetler anahaberlerde ilk sıralara konulur, ibretlik yaşamlar fotoğraflarla belgelenirdi. Bu manzaraya çok da meraklı değilim; ancak buna bile alışmamızı konu alıyorum. Şimdi her gün binlerce insan öldürülüyor ve televizyonda haber değeri taşımıyor, binlerce genç şehit oluyor, anahaber bültenlerinde tepki alınmasın diye bu haberler ilk sıralara yerleştirilmiyor.

Suyu olmayan köylere su verilmesi gazetelerin birinci sayfa haberleri oluveriyor; ancak büyükşehirlerde yaşanan iki günlük su kesintisi, gazetelerde ufak sütunlarda yer alıyor. Neden mi? Alıştırmak için… Biz çalışıyoruz’a alıştırılıp, mağdur olanın kısık sesle var olabildiği inancının varedilme çabasını duyurmamak. Susmaya da böyle alıştık. Ben son üç gündür bakıyorum, herkes bidon alıyor; fakat hiç kimse ‘suyu neden seçim öncesi kesmediler?’ veya ‘oy alırken iyi pekiyi suyumuz nerde?’ demiyor. Neden çünkü halk alışkın sesinin kısılmasına… Alışıyoruz…

Halk cumhurbaşkanının ‘kemerleri sıkacağız’ açıklamasını dinlerken, firstladysinin belinde altın kemer gördüğünde de şaşırmıştı. Ama ne oldu, alıştık… Bu sene başında başbakanımızın eşine hediye edilen gerdanlık konuşuluyordu, boğazı sıkılan halk deneyimlerine sarıldı. Altın kemer gibi gerdanlığa da alıştı. Sedyeyle taşınırken ayakkabısının altı delik olan danıştay başkanını, delik ayakkabılı gazeteci Hrant Dink’i ve daha nicelerini bu halde görmeye, arabasına bomba koyularak evinin önünde katledilen Ahmet Taner Kışlalı, Uğur Mumcu gibilerinin ölümüne, lafını esirgemediği için üzerinde baskı kurulan medyanın sansürlenmesi ve gazetecilerin işten çıkarılmasına ALIŞTIK…

Bu yeni devre de alışacağız. Herkesin sustuğu, konuşanın susturulduğu, medyanın baskı altına alındığı, akarsuların bile satışa çıkarıldığı, her şeyin özelleştiği, özelleştiğimiz döneme de alışacağız. Altın kemerlere, gerdanlıklara, katliamlara, şehit cenazelerine, yolsuzluklara alıştığımız gibi; buna da, bu yeni düzene de, yeni düzene oy verenlerin varlığına da alışacağız…