Allianoi'un Nimphe'sine yazılmıştı...

NİMPHE

"Zeusa sesleniş"

Boğuluyorum…

Kurtarmıyor beni
....................gözlerinden geçen
..................................hüzünleri sessiz gemiler,

Ellerim terliyor...

Ölüm tutuyor
.............ıslak ellerimden
İçimden
.............ölüler geçiyor,
........................silüetler dolanıyor
....................................yaşam dehlizlerimde

En asi ellerim...

Bir onlar direniyor,
Islak hayatların gölgelerini asıyorum
..................................................antik sütunlara
...............................................................kurusunlar diye

Gözlerim kamaşıyor..

Derinlerin
.............büyülü
..................renklerinden

Sesim bitti…

Bağırmıyorum

Atılmamış çığlıkların
........................arta kalanları
..................................saplanıyor yüreğime

Herbiri demir bir ok
........................ateşler yanar
..................................ete değdiği yerden

Ağır bir taş yutmuş gibiyim...

Kurşun gibi ağır
......................yükünden

......................................yüreğim…



Usulca diplerin gizemine çekiliyorum…

Sen…

Saçından bir tel uzatsan

Ben…

Tutunamasam

diyorum…

05/12/2005

ALLİANOİ'UN ÇIĞLIĞI



“…Ben, Allianoi. Yaşım daha uzun aslında ama siz 1800 yıl olarak biliyorsunuz. Benim adımı antik yazarlardan P.Aelius Aristides, Hieroi Logoi adlı eserinden öğrendiniz. Önceleri neresi olduğumu bilmiyordunuz, ama Nymphe’yi, sizin dilinizde Su Perisini göremeseniz de onun kucağından akan sıcak ve şifalı sularda şifa aradınız hep. 1998 yılında Yard. Doç. Dr. Ahmet Yaraş’ın öncülüğünde gencecik tarih sevdalıları üzerime örtülü toprağı deşeleyerek, beni gün yüzüne çıkardılar. Aslında güneşi görmem, suya gömüleceğim günün yaklaşmakta olduğunun habercisiydi. Yakın bir gelecekte suya gömüleceğimden, yüzyıllardır süren uykumdan uyandırıldım. Benimle birlikte suya gömülmesin diye çocuklarımı, Sağlık Tanrısı Asklepios heykellerimi, tıp aletlerimi, güzel kısım Nymphe’yi alıp götürdünüz.. Şimdi onlar Bergama Müzesinde sergileniyuorlar. Aldığım haberler çok iyi değil. Orada mutsuzlarmış, hep yurtlarına dönmek istiyorlarmış, Nymphe’nin yüzü hiç gülmemiş oraya gideli. Kimi zaman “bir takım güzel insanların çabaları sayesinde yurduma dönebilirim” diye umutlanıyormuş. Ama umudu çok uzun sürmüyormuş, ülkeyi yöneten büyük adamların beni suyla boğmakta kararlı oldukları aklına düşüyormuş. Nymphe’nin kucağında sıcak suyu akmıyor, istiridye kabuğu kurumuş, bütün bedeni üşüyor, seyirlik olmaktan utanıyormuş. Sizler beni tanıyamadınız, bani anlayamadınız. Çocuklarımla beni bıraksaydınız toprak altında, belki bir gün sizin çocuklarınız, torunlarınız beni daha iyi anlarlardı. Beni çocuklarımdan ayırmazlardı…”
“Yok eden değil yaşatan” olarak yazılmak istiyorsak, bir şeyler yapmalıyız…

“Allianoi ve diğer antik kentlar sular altında kalmasın”
2005-09-23 Arif Ali CANGI