Almak mı zor, satmak mı?

İnsan hayatta herşeyi en iyi yaşayarak öğreniyor. Bu günlerde benim hayatımın gündeminde araba alım-satım işleri var. Kısa bir süre önce planlamadığımız bir anda arabamızı sattık. Düşündüğümüz fiyatı veren bir alıcı çıktı, satalım mı, satalım. Arabanın içini boşalttık, notere gittik, imzayı attık, parayı aldık, anahtarı verdik, bitti. Bir saat bile sürmedi. Sonra yorumlar gelmeye başladı. “Aman en iyisini yaptınız, satmaya kalkınca alıcı bulunmuyor, alıcı bulsan peşin parayı veren cıkmıyor, ilan ve pazar işleri ile uğraşıyorsun, satamayınca ucuza gittiğini bile bile galeriye veriyorsun, yok yok en iyisini yaptınız.”

En iyisini yaptıkta kaldık arabasız. Sattığımız araba ilk arabamızdı ve alırken pek kriterimiz yoktu. Antalya’da yaşadığımız için klimalı olsun yeter demiştik. Marka modelden ziyade paramıza göre ayağımızı yerden kesecek bir şey bulalım derdindeydik. Şimdi çocuklu bir aile olmanında etkisi ile aradığımız özellikler arttı. Geniş olsun, sedan kasa olsun, almışken sattığımızdan daha iyi bir marka ve model olsun, km düşük olsun, kazasız olsun, ucuz olsun... Fiyatta engel olmuyor bazen. Hep biraz daha üstüne gözün kayıyor. Bir bakıyorsun ilk düşündüğün fiyat ile şimdi baktığın araç fiyatı arasında ciddi bir fark olmuş. Kriterler artıkça alınabilecek araba yelpazesi oldukça daralıyor. Zaten hangi marka model olacağı konusunda da çelişki yaşıyorsun. Bir de her kafadan ses çıkması durumu var. Tam işte bu, aradığımız araba bu diyoruz, başlıyoruz daha hiç arabası olmamış, ya da 10 yıldır aracını değiştirmemiş insanlardan yorumları almaya “aman onun yol tutuşu iyi değil, satamazsın elinde kalır, o iyi ama hatckback tutuluyor sedan alma, madem onu alıcan 2 bin lira fazla ver şundan al, napıcan benzinli arabayı dizel al, düz vites hamallık git otomatik al, ona o kadar para vereceğine git sıfır al garantili araba, bu cok güzel ama tüp taktırman lazım çok yakıyor, aman galeriden alma ne komisyon vericen git sahibini bul... v.s.”

Baktık yorumlar bitmiyor, bizim cevaplar kabul görmüyor haklısın deyip çekilmeyi öğrendik sonunda. Eşimle başbaşa kaldığımızda biz gene bildiğimiz yolda ilerliyoruz. Neyse ki biraz zaman alsa da aradığımız özellikleri netleştirdik. Hele ne istemediğimizi çok iyi biliyoruz. Her geçen gün bulma ümidimiz azalıyor ama tükenmiyor. Biz uçan kuşa bile haber saldık, aman bir araba olsun diye değil, başkaları istedi diye hiç değil, seyahat etmekten içinde keyif alacağımız, güzel anılarımızın mekanı olacak, bir gün ayrıldığımızda gülümseyerek hatırlayacağımız bir araba arıyoruz.. Satılık aracınız var mı? :)