Ama kedi, sen bu çöplükte şiir gibi yaşıyorsun!...

Ohh, bu geceki yemek artıkları da harikaymış, şeyime kadar doydum beee!...

Şu kediler de olmasa, ne güzel, rahat rahat şu çöplükte karnımı doyurup...

Sen, kimi kimin yerinden kovuyorsun be adam!

Bu çöplüğün sahibi kim?

Bu çöplük bizim!

Sil baştan!

Başla!

Baş!

Marş!...

Çok sıcak burası, yaşarken hiç üşümüyor insan; hey kedi, yanında bana da bir yer....Birlikte yer gideriz, ne olacak sanki, ha!

Yemekler güzel, sen kokuya mokuya aldırmazsın, zaten ortalığı mok götürüyor, insan yerken....

Bir şartla seni yanıma alırım adam, tırnak atmak serbest, dişlemek; ağlamak sızlanmak yok, felsefe yapıp şiir gibi yaşamak tatavaları; tamam!

Ama kedi, sen bu çöplükte şiir gibi yaşıyorsun!...

1. Not: Senin her halin felsefe be kedi, ne diye bana laf atıp durursun!

2. Not:

Şiir şiir yürürsün

yer içersin

afedersin şey edersin

de bana bir yer

açmazsın çöplüğünde

yazık edersin bu adama

bilirsin

yine de felsefenden

ödün vermezsin, kedi!

Ş.Y.