- Kategori
- Psikoloji
Ama kedi, sen bu çöplükte şiir gibi yaşıyorsun!...
Uzak durmazsan, yerin burasıdır!
Ohh, bu geceki yemek artıkları da harikaymış, şeyime kadar doydum beee!...
Şu kediler de olmasa, ne güzel, rahat rahat şu çöplükte karnımı doyurup...
Sen, kimi kimin yerinden kovuyorsun be adam!
Bu çöplüğün sahibi kim?
Bu çöplük bizim!
Sil baştan!
Başla!
Baş!
Marş!...
Çok sıcak burası, yaşarken hiç üşümüyor insan; hey kedi, yanında bana da bir yer....Birlikte yer gideriz, ne olacak sanki, ha!
Yemekler güzel, sen kokuya mokuya aldırmazsın, zaten ortalığı mok götürüyor, insan yerken....
Bir şartla seni yanıma alırım adam, tırnak atmak serbest, dişlemek; ağlamak sızlanmak yok, felsefe yapıp şiir gibi yaşamak tatavaları; tamam!
Ama kedi, sen bu çöplükte şiir gibi yaşıyorsun!...
1. Not: Senin her halin felsefe be kedi, ne diye bana laf atıp durursun!
2. Not:
Şiir şiir yürürsün
yer içersin
afedersin şey edersin
de bana bir yer
açmazsın çöplüğünde
yazık edersin bu adama
bilirsin
yine de felsefenden
ödün vermezsin, kedi!
Ş.Y.