Amorti

Zebella gibi karşımda dikilip durma hayat. İzin ver yağsın yağmurlar, yavaş yavaş dağılsın yeryüzüne peri tozu. Gönül bahçemdeki tarhta alsın bundan nasibini. Ayrık otlarını, kaktüsleri, dikenleri ayıklayıp sadece birbirinden albenili çiçekler dikeyim. Kazanayım karanlığa yalnızlığa siper etmiş yüreğimi yeni baştan.

Kaşlarıma yerleşen alaca kızıllığın şavkı vursun sevgilinin taş kalbine her nerede olursa olsun. Görsün gözleri deli deli esmeden rüzgâr, soluğu üşütmeden biçare tenimi, ıslık çalarak ve hatta elini kolunu sallayarak belki de elleri ceplerinde, gözleri aralık, ara sokaklarında dolaşsın, dönsün pervane misali aşkın.

Ah yağmurlar yağsa! Düşse yeryüzüne cemre edasıyla peri tozu. Allak bullak olsa, en az benim kadar yansa yüreği.

İleniş değil bu. Vallah billâh değil. Bir dilek. Hepsi bu kadar. Doğum günü pastasının üzerindeki mumları üflemeden önce tuttuğumuz dilekler kadar masum. İnan ki onlar kadar sıradan.

Hayat, yardımına ihtiyacım var. Bak, işte itiraf ediyorum. Elini uzatabilirsin, yapabilirsin. Farfaralarınla serseme çevirebilir, getirebilirsin onu bana. Özlediğimden, sevdiğimden değil lâkin yüreğimi esir alan duyguları haykırabilmek için yüzüne, ne söyleyeyim de aklayayım kendimi diye sıralamaya çalıştığı yalanları ipe dizerken kıvranışını görebilmek, çehresine düşen boz bulanık rengin harelerinde soluklanabilmek hatırına. Hadi! Getir onu bana. Büyük ikramiye olmasa da bir kere de ben yakalayayım amortiyi.

01.09.2010