Anadolu

On bin yaşında kadın, “Oğlum ekmek ye, gel,” der bana,

On bin yıldır aynı kelimeler, aynı yürek; sevgiyle güler bana

Çömelirim yanı başına,

Çökelek, süt, yufka, son binyıllık da zeytin ikram eder,

Bağdaş kurarım ocağına.

Anadolu ismini sıcak, şefkatli ana kucağından vermişler ona:

"Bu toprakların açı da, toku da olacağı yerde,

Açı açım demez, toku doydum bilmez,

Kara ırmakların azgın sularına bırakılanlar

Allah kimseyi yoklukla terbiye etmesin, demez,"

Der bana.