Anılar... Aşk... Müzik...

Çalışırken illa müzik çalsın masada isterim.

O anki ruh halime göre dinlerim.

Bazen kıpır kıpır şarkılar olur...

Bazen de hafif, sakin birşey çalar pc de veya radyoda.

Kafam yoğunsa söz olmadan sadece enstrümantal eserlerden yaparım listemi.

Söz olmadan sadece müzik olursa daha rahat çalışıyorum, onu farkettim.

Enstrümantal müzik özellikle iyi oluyor çalışırken.

Dinlendiriyor :)

Arkadaşım ''kendimi metroda sanıyorum sizin müziği dinlerken'' diyor ama olsun :)

Enstürmantal müzik aslında dinlemesi en zor müzik grubu.

İnsan anılara dalıyor.

Zaman kavramı kalkıyor sanki sözler olmayınca çalan müzikte.

Sözlerin yerini bir bakışın ışıltısı alıyor, bir öpücüğün sıcaklığı çıkıp geliyor yılların ardından.

Notalar anıların çizgilerine yazılmış sanki.

Enstrümanın dokunduğu her nota bir bir anıları uyandırıyor...

Usul usul...

Çalıştığın konuya karışıyor anılar da.

Bir sahil...

Bir bardak çay...

Yerlerde kuruyan yaprakların hışırtısı...

Gökyüzünde mehtab...

Lapa lapa yağan karın altında sokulduğun palto...

Usulca tuttuğun elin sıcaklığı...

Gözlerinin önünden geçiyor bir bir...

...

Hem çalışıyorum hem dinliyorum:

''Ima wa shiwase kai''