Ankara hastane değilmiş, Ankara evmiş!

Çocukların dünyası, dinlediklerimizden biz ne anlamlar çıkarıyoruz onlar kendilerince nasıl yorumlayıp kimbilir neler anlıyorlar ve bazılarını tesadüfen öğreniyoruz.

Ablam ilik nakli olduğu dönemde yeğenim 4 , 5 yaşlarındaydı, ilik nakli olan bir yakınınız varsa bilirsiniz nakilden sonra çok özel bakım ister, ablamda öyleydi Ankarada akrabamızın evinde kalıyordu, bir haftasonu ablama süpriz yapmak için aldım yeğenimi bindik otobüse gidiyoruz Ankara'ya ama yeğenimde bir çekimserlik var bunu tabi sonradan anladım neden öyle çekimser olduğunu. Ben ablamı mutlu ettiğim için mutluyum, ablam oğluna kavuştuğu için mutlu yeğenim annesine kavuştuğu için mutlu yani herkes mutlu. Tabi sadece haftasonu için gitmiştik artık dönme zamanı geldi, tekrar otobüse bindik dönüyoruz, birden döndü yeğenim bana dediki " Özlem teyze Ankara hastane değilmiş, Ankara evmiş" o an şaşırdım kaldım, sonrada güldüm, sarıldım kokladım öptüm öptüm, ne kadar da mahsum oluyorlar . Meğer bizim sürekli annesinin hasta olduğu için Ankaraya gitmek zorunda olduğu açıklamalarımızdan o kendince hep Ankaranın hastane olduğunu düşünmüş. Oturup bir güzel açıkladım Ankaranın bir şehir olduğunu aslında Ankaranın evde olmadığını :)