Anlamasınlar…

Yalnızca bir defa…

Sevgiyle dokunsak tenlerimizin ücra köşelerine…

Kaybolsak birbirimizde…

Duygularımız, aklımız koskoca bir hiç olan kadar...

İlk öpücüğün etkisi geçinceye...

Dokunuşumuzun önemi yitinceye kadar yok olsak tenlerimizde…

.

Hissiz, sessiz...

Tıpkı konumlanmış iki robot gibi…

Boşluklarımızdaki sıvı kütlelerinin yardımı ile buhar olsak…
.

Sonra ikimiz… Yan yana...

Ayrı değil ama yan yana...
Yaptıklarımız anlaşılmasın diye su ile tanışsak... 
Bir beden olmayı dileyerek ama ayrı iki beden olarak ıslansak... 
Ak pak olup sokaklara çıksak sonra…

Az evvel birbirinde kaybolmamış iki insan gibi... 
Kimse anlamasın diye ayrı gayrı…
Sen kaldırımın bir ucunda, ben öteki…

.

Görmesinler bizi yan yana…

Gözlerimizden anlamasınlar birbirimize ne denli karıştığımızı...

Bilmesinler... Sormasınlar...
Aklımda sana dair ne tür düşüncelerin cirit attığını…

Merak etmesinler…

Dokunuşunu nasıl arzuladığımı…

Hissetmesinler...
Var olduğuna ısrarla inanmak istediğim sevgiyi kaybetmekten ne denli korktuğumu…

Anlamasınlar…