Anlamaya Anlamaya İbadet!

Çok söyleme arsız olur. Aç koyma hırsız olur.

Anlamaya anlamaya, ibadet ediyoruz. O kadar çok anlamadan dinledik ki!

ARSIZLAŞTIK. Söylediğimizden, dinlediğimizden,  utanmıyor, sıkılmıyor! bildik  diye, şımarıyoruz.

Tıpkı, FÜTURSUZ büyüyen bitkiler gibiyiz. Suyu(anlatanı) ve okuyanı(güneşi) görünce, coşuyor; Amaca ulaştık sanıyoruz.

Oysa bilinçsizce gelişiyoruz. Bunun içinde hep AÇIZ, hiçbir zaman doyuma ulaşamıyoruz. Çünkü kendimiz düşünmüyor, okuyup anlamıyoruz.

Hazır bilgi izi sürüyor, hazır bilgi ÇALIYORUZ.

Dil yabancı, sunan yabancı; dahası biz kendi kendimize yabancıyız.

Anlamak! Önemli olan bu; Yoksa HATİMLER inmiş, ne çare!

canan