Anlamlı sessizlikler

Bazen yaşamın bir noktasında asılı kalırsın, anılarınla, düşüncelerinle bir başınasındır. Ve kopamazsın o andan, yaşanmış anılarda takılı kalır gözlerin tıpkı bir film şeridi gibi... kopamazsın.

Elini uzatmasını, gözlerinin gülmesini ve içtenliğini beklersin. Bırakılan yerde yine kendisinin sihri ile uyanmayı beklersin. Dostluk kabuğunun içinde saklı, sıcak ve içten bir gülüş sadece.

Bir Çin atasözü der ki "şiir, evreni oluşturan on bin şeyi birleştirir." Ben de düşündüm ki on bin şeyi yazmaktansa bir şiir neden olmasın.

Hayatla kalbimiz arasındaki o feci bağlantıya dokunmuşsanız, üstelik "susmanın katlanılmazlığıyla"...



tarçın gözlerinde pusuya düştüm

geçen kasım ayı, kasırgalı bir pazartesi
sıcak bir kafede eline dokunduğum kadını hatırladım
tıkıştırılmış, ıslanmış, ütüsüz elbiselerle
ilk buluşmasına gelmiş
çaylak bir delikanlı gibi duramıyorum
bir sessizlik, bir fırtına, saat dörde on vardı
bir talihsiz telefon, bir söz, bir düşünce
denizlerde esen fırtına gibi sert bir rüzgarın uğultusu
ve aylardır ilk kez duyulan biriktirilmiş sözler
sessizlikler, suskunluklar, kırgınlıklar
denizin kokusunu rüzgarın esintisine karıştırıp
tarçın rengi gözlerinden masumca yayılan
anlamlarını unutmuş olduğum sözcükler
onun işi buydu zaten; unut ve sonra da hatırla ve yine unut
yorgun yüzünde bir süs gibi duran yay gibi kaşlarıyla
ondan ibaret hayal dünyasında pusuya düştüm
hala zamanın durduğu o öğle sonrasındayım, “havaalanında”
hala düşüncelerimin ekşimsi buruk tadı var aklımda
hala kafamdaki anı parçacıklarını birleştirmeye çalışıyorum
geçen kasım sonrası, o gece, o an sonrası, yağmurlu bir gün,
zorlukla alınan nefes, boğaz da düğümlenen bir yumru
otuz kırk defa, zaman zaman bir bu, bir öteki düşünce içimi acıttı
her yerde bir durgunluk, bir terk edilmişlik hüküm sürerken
anlamlı sessizlikler, alışılmadık konuşmalar, tutarsız sözler, derin düşünceler
aynı günün akşamında derinlerimden gelen bir kırılma sesiyle
günü tek başına bırakıp İzmir’de küçük verandama oturmuş
gözyaşı yağmurlarına dalıp dalıp çıkıyorum
bu gece, çok özel bir gece
duygusal, romantik, komedi, macera ve dram
“neden” sorusunu soramadan birkaç dakika baktım ve sustum
oysa gerekliydi tarçın gözlüm... gerekliydi
bir farklılık yaratma şansımız vardı farkına varamadığımız,
dostluğumuzla kazanacaktık