Anlat be koca şehir!

Ey koca şehir!
Kimleri ezip de geçtin?
Kimler yok olup gitti?
Denizine mi sormalıyım?
"Kaç kişi yok oldu sularında" diye yoksa sana mı sormalıyım?

Ağzın olsa, konuşsan benimle, anlatsan yokuşunun sokaklarında "kimler geçip gitti?" diye uzun bir hikaye anlatsan. Hikayenin acı yerlerinde dursan, iç çeksen ve hüzünlenerek devam etsen konuşmaya...

Birazcık da olsa üzülmedin mi gidenlerin ardından? Anlat be koca şehir!

Ama önce masallarını, efsanelerini anlat bana! Padişah masallarını anlat! Sonunu getirme, sonu mutlulukla bitmeyen masal olmaz; o yüzden bana bırak ki, içimden getireyim sonunu. Sen hiç susma, ben konuşsam da durup beni dinleme, sen anlatmaya devam et! Benim bildiklerim de senin bildiklerin değil mi zaten?

Güzel aşklar anlat bana! Ölmeyen sevgililer oldu mu? Ölse de kaybolmayan sevgiye rastladın mı sen? Yoksa sonunda hep kırılan, kıran kalpler mi gördün?

Susma be koca şehir! Sen anlatacaksın ben dinleyeceğim bu sefer. Mızıkçılık etme, darılma da hemen, darılacak birisi varsa o ben olacağım. Ya sonsuza dek küseceğim sana, ya da benim dostum olacaksın bundan böyle... Beni de sileceksin ya bir gün. Silinip yok olacağım herkes gibi. Ama o güne kadar bari benimle iyi geçin, n'olursun! Cevap vermiyorsun, çünkü neler hazırladığın belli yüz ifadenden.

Her zamankinden daha soğuksun bu gün. Üşütüyorsun insanı, donduruyor rüzgarın. Dalgaların bile hırçın ve acımasız. Balıkçı tekneleri görünmüyor, ekmeklerine yine engel oldun. Gülüyorsun değil mi? Gülüyorsun. Senin acıma duygun var mı? Merak ediyorum. Doymak bilmeyen bir iştahın var sadece. Gemiler bile suskun. Dalgalarını seviyordum ya sevmesine, içimi donduran insanlarınla birlikte daha da fazla üşütüyor bu gün rüzgarın, dalgaların alabildiğine maviliğini kaybettiği gibi sıcaklığını da yitirmiş, nefesim bile ısıtmıyor ellerimi.

Neden bugün bu kadar kötüsün? İnsanlardan iğrendiysen artık haklısın ama hâlâ iyiler var. Ben buna inanmasam, ben olur muydum sanıyorsun? İnan bana ben de yaşayamazdım. Umudunu yitirmemelisin bu yüzden.

Senin sokaklarında yürüyen insanlara bir bak! Hepsi telaş içinde bu insanların. Bir yere yetişme telaşı veyahut başkası... Bu seni bu güne kadar ilgilendirdi mi?

Sokakların da senleşmeye başladı artık. İnsanları hiç sevmeyeceksen bile bu kadar kötü davranmana gerek yok. Ama dedim ya haklısın diye ben olsam senin yaptıklarından daha fazlasını yapardım. Belki çok kötü biriyimdir, ne dersin? Herkes kötü diyorsun şimdi de. Konuşmaya başladığımızdan beri ilk defa cevap veriyorsun? Biliyor musun? Seviyorum seni ben. Sen beni sevmeyeceksin anlaşıldı. Sana dostum diyerek veda etmek istiyorum.

Hadi dostum, Allahaısmarladık!