Anlat bana..

Uzak sahillerin üzerinden geldiğin yolu tarif et.

Tarif et ve kendi yüzünün gözlerinden başlayan oyuklarına sakladığın gizi söyle.

“Bana olanları anlat.”

Bir masal kuşu kendisine gönderir gibi dolanan rüzgarın esintisine takılı sarmaşık sevdaları anlat.

“Bir masal kuşunun küllerine dokunma.”

“Dokunma küllere, bir sevdayı bozarsın.”

Niyetini değil, çam yarması kalabalıkların arasında kendi sezgilerinin yolunu arayan çocukların özlem dolu avuçlarını sakla!...

“kopardın mı?

Kopar...

Ve kendi sazlığının ışıklarını koru.Kendi fırtınanın homurtusunu kalbine yaz.Bunu denemezsen bile al aşağı at kendini...

Ettinse kendini alaşağı..

Ne buldun şimdi...Masal kuşunun inkar etmesi gibi ise...dur orda...

“Beklediğim, ...bildiğim bu değil.”

“Uzaktan geliyor”

Tanıdık olmasa bari...

Başkaları

Koru dallarında asılı kalan umutların kendi eteklerinde tutuşan alevlerin acıya batırılmış yanar közlerin ufkunun seherinde batırılmış sevdaların hüznünü resmi yapmış çocukların sokak tavanı kadar yükselen düğümlerin giderek önlenemez saralara dönüşen nöbeti yine mi geldi?

Hadi bu nöbete dur!

İçini sokağın tavanına as!

Günler soğumadı daha

Kırağı vuracak demektir bir daha yüreğimize...takılı kaldı gitti işte yine...Gözlerini omuz başından esintiler içinde boğulan koru ormanına gönderir gibi süzdü...

Asılı durmaz artık sokak tavanına öyle...Bu düğümler bumerang gibidir bilirsin...Sanılar üzerinden diz boyu atılan yaşamın içinde giderayak bizi attıkları boşluğun tınılarını nereye saklayalım şimdi?

Kendi kıyısına ulaşan denizin çılgın atları arar gibi uluyor olması...kaybolmuş, çürük elmaları pazarlama gayreti suretlerine ne diyeceğiz?

Bir elin sayısı kadarken....

anlat bana..

anlat..

anlat! Dedi

ve açtı gözlerini....

Resim, www.basalpburak.8m.com sitesinden alıntıdır.