Anneler Günü

Bir kadın tanıdım, adı Gülizar.

Burdur'un Gölhisar ilçesinin bir köyüünden gelmişler.

Antalya'nın epey dışındaki yeni yerleşim yerlerinden birisinde oturuyorlar.

Eşide kendiside köleler gibi çalışıyorlar.

Eşi bir fırında askari ücretle çalışıyor, kendisi de evlere temizliğe gidiyor.

Üç çocukları var.

İkisi okula gidiyor birisi daha küçük.

Evlerinde, yatalak bir anneleri var. (Gülizar'ın annesi Fatma Hanım)

Onlar için kimin annesi olduğu fark etmiyor.

Tüm dertleri, daha sıvası yapılmamış evlerinde, altı kişilik nüfuslarına bakabilmek.

Gülizar'ın ev işi yapmaktan elleri nasır bağlamış. Ve çatlamış.

Niye eldiven kullanmadığını sorduğumda; Eldivenin elinde alerji yaptığını ve işini daha iyi yapamadığını söyledi.

O zaman eline yumşatıcı krem sürmesini söylediğimde, o ne diye sordu?

Bu tanışıklıktan sonra, eşi Ahmet'i de tanıma fırsatı buldum.

İkiside genç ve hane halkını geçindirmek için gece gündüz demeden hep çalışıyorlar, çalışıyorlar...

Güçlerinin yettiği kadar başkalarına hizmet ediyorlar.

İşte o Gülizar, Anneler Günü olan, bu günde de bir eve temizliğe gidiyor.

Belki çocukları, daha yataklarından kalkmadan, annelerinin, Anneler Gününü kutlamaya fırsat bulumadan, anneleri işe gitmiş olacak. Onlar da iş dönüşü kutlarlar her halde annelerinin, Anneler Gününü!

Bu ülkede elleri nasır bağlamış ve çatlamış, milyonlarca Gülizar'lar var.

Gülizar annenin nezdinde tüm Gülüzar'ların ve tüm annelerin Anneler Gününü kutlar öpülesi ellerinden öperim...