Annemin yüreği...

Annemin yüreği... 

Anamdan koptum düştüm hayata 

ilk orada göbeğim kanadı 

o an durdum feryada 

kime ne kim anladı ki 

aşk olsun bilene 

sadece ben ağladım 

bir de anam duydu 

ve güldü 

çünkü sevinmişti 

erdiği bu murada… 

Şimdi bir kez daha kopacaktım anamdan 

kanayacaktı bir kez daha 

yalnız bu defa göbeğim değil 

annemin yüreği 

çünkü bu defa annemin yüreğinden kopacaktım ben 

hayattan kopacaktım 

son bir defa daha uğurlanacaktım sonsuzluğa 

yine anam ağlayacaktı 

ve yine ben duymayacaktım 

bu defa da o ilk an gibi 

anam kanayacaktı 

kanayacaktı yüreği bu acımasız Hayata… 

DokuzNisanİkibinonbirYüksekova 

Faruk Fahrettin ÖZCANAN