- Kategori
- Şiir
Araf'ta Deli Derviş
Araf'ta Deli Derviş
araf
bazen bir kuyuya düşüyor
insan bazense hayat
kör pis zehirli
sevdikleri yabancılaşıyor
tüm diğer her şey gibi
kitaplar taşlaşıyor
müzik yavanlaşıyor
dostlarının sesi
yabancılaşıyor
insan kendiden
başka hiçbir sesi
tanıyamıyor
derviş
atilla'nın atlılarıyla geçtik
bu zalim yıllardan
daha büyük
daha derin
daha uzun
acılardan
rüyalarımızın hepsi
çiğnendi
her gün biraz daha
çöle döndü iklim
yıldızlı gök
kitaplarıyla
kökleşen
bir sevginin
peşinden gitti
yaşamdan aradığımız
neydi ki?
anlatan
onun hatırlıyorum
sırtında paltosu var mıydı
hatırımda değil
soğuk bir kış günüydü
belki bur dosta
bir kadeh rakı ısmarlamıştı
ceketiyle
bilgisini zamanını kalbini
başkalarında yaşadı
başkaları için yaşadı
kendisi olmayan
bir dava yüzünden damgalandı
uğrunda çarmıha gerildi
taşlandı
hayatı bir delinin
yazdığı hikaye mi
neydi?
ikinci kişi
oysa
ömrümce
irfanı aradı
toprağı dişledi
tırnaklarıyla kazıdı
yedi kat yeri
yedi kat göğü
çölün kumlarında
altın zerrelerini
ipek yollarını
kervanları
nesli tükenmiş
tufan öncesi
bir çok kaybolan
şeyi aradı
kendine yakın
üçüncü kişi
aydınlanamıyorum
aydınlatamıyorum
kasırgadan
kaçmak isteğiyle
'güvenli bir liman
arıyorum'
derdi
hakka yürüdü
Mehmet Özgür Ersan