Ardından Bakmakla…

Çok uzun zaman oldu gidişinden bu yana geçen…
Çok değişti en sevdiklerimiz dediklerimiz de yok oldular…
Güçtü zamana karşı durmak…
Güçtü zamanın ardından düş kurmaların yükünü bedensel taşımak…
Güçtü tüm geceleri kabullenip yeni bir yaşam kurmak…

Beklentisiz bir zaman kovalamacası idi, gidenlerin ardından bakmak… Çoğu zaman insan, sorduğu sorulara cevap aramaktan bunalır…

Çoğu zaman bezginlik ve umutsuzluk sarar bedeni. Çok şeyden vazgeçer, insan “gün ışığına” bile bakmak istemeyip, gecenin koyusuna saklanıp düş kurar…

Cevapsız düşlerdir çoğu zaman bir kısmı pişmanlık, bir kısmı vazgeçişlerle doludur…
Kaybettiklerinin ardından tüm istekleri kaybolur ki ağzı çoğu zaman kekreksi bir acılanma ile ıslanır damakları, garip bir ekşilik dağılır bedenine…

Yaşamın kareleri değişir, saygı duyduğu birçok şeyden vazgeçer, kendine güveni azalarak zamanın geçmesine ulaşır düşünceleri…

Ve vazgeçiş başlar kendi düşüncelerine saygı duymaya…

Mustafa yılmaz