Arkadaş

Sevgili okurlarım bugün tesadüfen bir hikaye okudum ve bunu sizlerle paylaşmak istedim.

Hikayemizin adı: arkadaş…

Savaşın en kanlı günlerinden biriydi. Asker, en iyi arkadaşının az ileride kanlar içinde yere düştüğünü gördü.

İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar. Asker teğmene koştu ve…

— Teğmenim, fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim? Dedi

— Delirdin mi? der gibi baktı teğmen.

— Gitmeye değer mi? Arkadaşın delik deşik olmuş… Büyük olasılıkla ölmüştür bile. Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın. Dedi teymen.

Asker ısrar etti ve teğmen “Peki” dedi..”Git o zaman.” Dedi askere.

İnanılması güç bir mucize. Asker o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü.

Birlikte siperin içine yuvarlandılar. Teğmen, kanlar içindeki askeri muayene etti.

— Sonra onu sipere taşıyan arkadaşına döndü:

— Sana değmez, hayatını tehlikeye atmana değmez, demiştim. Bu zaten ölmüş.

— Değdi teğmenim, dedi asker.

— Nasıl değdi? dedi teğmen.. Bu adam ölmüş görmüyor musun?

— Gene de değdi komutanım. Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı. Onun son sözlerini duymak, dünyaya bedeldi benim için.

Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı:

“Geleceğini biliyordum!” demişti arkadaşı.

”Geleceğini biliyordum!”

Bu hikaye anlayana arkadaşlığın, gerçek arkadaşlığın nasıl olması gerektiği anlatıyor.

Keşke bütün arkadaşlarımız böyle olsa…

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere hoşçakalın…

FeZa18