Arşilden mektup...

Bir ay kaldı gözlerimi açmaya
Sana ve anneme merhaba demeye
Bunca acı ile yaşamaya çalıştığınız hayatı
Gülücüklerle severek sıfırdan başlamaya...
 
Ne gariptir bu hayat Anne
Geleceğimin umuduyla verdiğim o heyecan
Bir ay sonra doğumumla birlikte hüzne bürünür yüzler
Kocaman korkular alır yerini
Her an kör bir kurşunla gidebileceğimin korkularıyla
O heyecanın yerine acı ve keder oturur yüreğine canım Annem
Yaşadığın bunca acı
Uykusuz geceler
Tarifi olmayan sancılar...
 
Bir ay kaldı canım Annem
Yüreğinde taşıdığın o kıpır-kıpır oynayan heyecanı
Koynuna alacaksın
Tutmaya kıyamayıp yere göğe sığdırmayacak
Hatta yüreğini söküp tekrar oraya saklamak istersin
Korumak yaşatmak için beni
Ayağıma taş takılsa yüreğin kanayacak biliyorum
Ama yinede geliyorum bunu bildiğim halde
Çünkü bende sütünü emmek istiyorum
Sana sarılmak seni sevmek istiyorum
Mutluluğun acın kederin bedenin olmak istiyorum
Çünkü biliyorum bende senin eksik kalan yarınım
İşte onu tamamlamaya geliyorum
Canım Annem ben seni çok seviyorum...

YediKasımİkibinonikiYüksekova.

                                                  FFO...