ARTIK KORKMUYORUM

Yüzleşme saatleri geçtiğinde,

İnancın gökyüzüne dağılmış,

Mavi griyle kardeş olmuş,

Yeşil çoktan yüz çevirmiş,

Ve Sen, hissetmezken yalnızlığını;

Acımıyor diye bir ezgi dudaklarında

Duvara yüz tutmuş bedenlerde,

Küçücük bir umut belirir.

Bir bez bebek yüreği,

Yeniden alevlenir; Onca yağmurların söndüremediği.

Onun gözlerinde,

Kendini gördüğünde

Sesindeki mahzun ama tutkulu

Beni yalnız bırakma

Seni seviyorum

Bu ömrü seninle tamamlamak istiyorum dediğinde

Bez bebek dile gelir

Ankara’da hiç inci çiçeği kalmamış demiştin ya Sen

Ve ben korkmuştum

Artık korkmuyorum

Onun yüreğinde açan bir inci çiçeği varmış…………..