- Kategori
- Şiir
Arzuhal
şu derenin başında kırk haramiler
kırkınında kulpu tırt haramiler
demek hiç doymayacak tokların karnı
öyle mi
bütün musluklardan bal aksa da kovanda olacak gözü
sövsen vergisini alacaklar
yersen umutlarını
hadi el sallayalım
öpelim gözlerinden
allah a ısmarlayalım karışıyor insanlık
yutkunarak çörekleniyor başucunda zeytinin
hadi sap
hadi saman ayrılın birbirinizden
dağılıyor rüzgarsız harman
sen estim say
kestim say çil horozun başını
bu pazarlık boyunu aşar
davulun sesi vur ha vur yaklaştı
duymuyor musun
sayılı kemiğe dayandı bıçağın sırtı
görmüyor musun
gün başına üç fidan
kim yazar bu türküyü
kimdir şol acıyı toprağa koyan
eskiden çok eskiden
sokaklar yokken daha
yasaklar yokken
köşebaşları yokken daha
tutulmamışken
o bi katı gökte bi katı yerin altında alış alış merkezlerine
çekilmemişken daha
ahali
boşalmamışken daha acının içi
zamanında olgunlaşırken lafın gediği
bi şey vardı
kaç dili bi arada tutan
kül müydü
ağıt mıydı
türkü mü
ince beline tavşan kanı karadenizden akar
mayasını harrandan çalar insanlığın maderi