Aşağı tırmanıyorum hep yokuş yukarı

Varoluş mu yoksa intihar mı ağzımdaki pas tadı
Tığla örülmüş, ipekten ağ takıntıların
Ömrüm gelse de damıtsa gözlerini
Konuşup, bölüşüp
geç kalmadık diye avunmak korkunç!
Meleğim dedin ruhuna sardın
İnatla çoğalıp sağanak bir öfkeyle
gelip kendimi aldım senden...
Kelebeğe ne oldu bilmiyorum.
Kimbilir...
Viyolonselde elleri kanlı bekliyordur belki...
Senden uzakta, ayazda
Şimdi hangi baharı kucaklar sesim?
içimde kuşlar kanat çırpmak isterken
kime haykırır söyle!
özgürce kollarını iki uzun yol gibi açarak..
Hangi sitem yenilgiyi kabul etmiş ki
güneşli günlere özlemle bakarken…
Mutluluğun gümüş pulları yonca gibi biterken..
Gün yine sabahı vurur mu?
Ölü bulutlar damlarken gökyüzünden…