Aşağılığız

Hep aşağılanıyoruz aslında. Bazen kendi kendimizi aşağılıyoruz, bazen en zayıf olanımızı, bazen de herkesi ... 

Çocuklar en küçükken aşağılamayı babalarından öğreniyor, okulda ilk tokatı atan öğretmen aşağılıyor ; sınıfın en tembeli tahtada aşağılanıyor, güçsüzsen tekmeyle aşağılanıyorsun, biraz şişkoysan lafla aşağılanıyorsun. Birini çocuk seviyorsan duygularınla aşağılanıyorsun. 

Okumazsan cahilliğinle aşağılanırsın, okursan hiç bir görüşün olamaz. Yine cahilliğinle aşağılanırsın. Farklıysan aşağılanırsın. Farklı olamazsın ve farklı düşünemezsin. Beyaz giyilen yerde siyaha yer yok. 

İşe gidince patronun aşağılar, otobüste şöförle kavga edersin o aşağılar, evde sen aşağılarsın karını ve çocuklarını. Bir çingeneyi gözlerinle aşağılarsın, araçta sıkışırsan birini iterek aşağılarsın . 

Utanmadan bacaklarına baktığın bir kadını, namussuz diye aşağılarsın. Başı kapalıyı cahil diye, açıksa fitne diye aşağılarsın. Senden olmayan zaten aşağılık! 

Medya milleti aşağılar , millet medyayı, partiler insanları, insanlar partileri. Polis kendi çocuğu yaşındaki kızları, copla aşağalar, işçiler tazyikli sularla aşağılanır. Sonra biri ülkeyi soyar, onlarca insanın katilidir, hiç bir şey olmaz herkes aşağılanır. 

Meğerse ne kadar da meraklıymışız aşağılamaya ve aşağılanmaya.