Asansör sokağının kapalı pancurlu evleri...

Dario Moreno Sokağı aslında adı ama ben ''Asansör Sokağı'' diyorum ona.

Eski evler var sokak boyunca.

Pancurları kapalı evler onlar.

Sokağın başındaki bina kurs olarak kullanılıyor.

Birinde bazen görüyorum iki hanım yaşıyor.

Biri zaten Dario Moreno'nun evi.

Bir diğerinde de o sokaktan apayrı bir dünyada yaşayan bir aile var.

Bir tanesi eskiden kafeydi, sonra kapandı; şimdilerde sanırım işyeri olmuş.

Kapsında karınca duası gibi minicik yazıların olduğu bir plaket var ama bakmışlığım yok.

Diğerleri kapalı pancurların gerisindeler.

Gündüz sokağı gezmeye Asansörü görmeye gelenlere fotoğraf çekimlerinde fon görevi görüyorlar yalnızca.

Sokakta hayat var...

Yukarıda hayat var...

Asansörün kafesi cıvıl cıvıl...

Evler sessiz.

Sokak sessiz.

Sanki ayrı bir dünyada o evler.

Ayrı bir boyuttalar hatta.

Sımsıkı kapalı pancurların ardında başka bir hayat yaşanıyor sanki.

Gelen geçenin gürültücü kalabalığından uzaklar.

Sessiz...

Suskun...

Gölgelere sarılmış evler onlar.

Her sabah ve her akşam geçiyorum o sokaktan.

Hayal ediyorum o evlere can geldiğini bazen.

Kafe olsalar mesela...

Sabah serinliğinde demlenen çayın kokusu karşılasa asansörden inenleri...

Yeni yıkanmış taşların serinliği vursa insanın yüzüne...

Kuş cıvıltılarına karışsa masalara yerleştirilen tabak çanağın şıngırtısı...

Hafiften bir müzik olsa...

Can gelse sokağa...

Açılsa pancurlar hayata...

Sabah güneşi dokunsa hafiften camlara...

Yüzüne renk gelse sokağın...

Can gelse.

Kimbilir...

Olur belki bir gün :)