- Kategori
- Şiir
Asi ol
ben yolcusu olmayan bir gemide okyanusun
en bilinmez yerinde
fırtınaya yakalanmış bir haldeyim belki şimdi.
umudun yolcusu olarak nitelendirmek güç benim için bu yolcuyu.
ben, bilinmeze giderken ardımdan
bakakalanlara selam olsun ki
ardımdan kem söz edip dem vurmasınlar.
ben yürekten taşan sevgiyle ayrılırken bu fani limandan
sevgilerle uğurlasınlar!
dört elden tutup taşısınlar
kaç adımsa son yuvamın eşiği oraya kadar.
ve örtün üstümü o sıcacık topraktan yorganla
ben çabuk üşürüm, tenim hassastır
ayrılırken her dostun ayak sesleri
benim için dünyadan kalan bir teselli olsun
sen de gönülden damlayan yaşlarla ıslan
ve yakıcı yanlızlığı tat doyasıya
ve bıkkınlığı pişmanlığı hisset.
her zerrende
ve ben eller sallarken o gülen yüzüne
sen göreme ve görmemenin ıstırabını iç kadehlerce
alaycı yüzlerin önünde
ve bin ah et keşkelerle örülü bu yalnız mahseninde
ve sonra yalancı gözyaşları dökme, o kıymetli gözlerinden.
ihanet etme onlara onların değil suç,
senin körelmiş sevginin nimetini göremeyen ruhundur
günahkar olan.
ona isyan et
kadere değil
uhrevi yalnızlığını çağır yanına
başka dostun olmayacak çünkü.
binlerce kez tövbe et
ki cehennemin ateşi yakmasın benim için seni de.
gök kubbenin altında bakakal, kalakal böyle kimsesiz.
lanetim sarsın dört bir yanını
benim gibi ol, benimle değil.
bana benze; ama bana dönme....
Halil DİRMİLLİ-29.09.2010