Aşk'a Dair...

Yüklendiğim kelimeler hep başka bir dilin habercisi bugün. Neye atsam elimi tutmuyor, ne anlatmaya çalışsam, aşk kesiyor sözümü. Hangi cümleyi kursam öznesi hep sen. Hangi yaşamda soluklansam imkanı yok, aşk beni durdurmuyor.

Sahi sen kaç zamandır içimdeydin de gün yüzüne çıkarıverdin kendini böyle apansız? Kaç zamandır peşimdeydin de hiç de sıradan olmayan bir günü, bu günü seçtin yakalamak için ruhumu? Hep duyduğum o adı, ilk defa işitmiş gibi kulağımdan yüreğime fısıldayıverdin harf harf? Hep bildiğim o yüzü ilk defa görmüş gibi ince ince, silinmemecesine kazıyıverdiğin belleğime göz göz?

Ey aşk...

Görünen o ki yeni kelimelerin vakti geldi diyorsun şimdi bana sen, anladım. O halde önce çözülüvermeli iplik iplik, çırılçıplak, en içine, en yüreğine kadar, arınmalı...Ve sonra yeniden başlamalı; içinde ilk defaymışcasına acemiliğin, son defaymışcasına yaşananların o vazgeçilmez tadı...Ve her bir parçayla yeniden ve daha sıkı bağlamalı, bağlanmalı hayata.

Ve adını sadece ve sadece AŞK koymalı...