Aşk dinlenirken

Söylenmemiş şarkılar gibi ya da söylenmemiş umutlar gibi hep yarınlara ertelendi zaman. Bugünler dün olduğunda birikti dünler birbiri ardına zaman boşluğunda..Bir hayat birikti dünlerde ucu görünürken sonbaharın.  Niye hep bu kadar geç fark ediyor insan yarınlar için koşmak yerine bugünde yürümek gerektiğini alabildiğine yaşayarak sindirircesine.. Avuntusu mu insanın önemli olan farkına varmak sözü son deminde yaşamın. Oysa yaz geçmişse eğer hızla geliyor sonbahar. Öyleyken özlemleri yükleyerek sırtına geri dönüşler yaşarken daha bir ağırlaşmaz mı yüklediklerin gelecek zamanlara hep yarın diyerek 

Ya yarın. !

Bir zaman mı? bir takvim yaprağı ve bir sayı. Ya da beklettiklerim mi hayatın askılarda mandal mandal astıklarım mı not kağıtlarımda. Artık özlemle çağırırken zamansızlığımda yüreğim, aklımın var dediği yarın.. Kuşkular bekliyor kapılarda sorgular içinde. Tüketmez mi özlemler yarınları  bunca geçmişken zaman. Neye özlem?

 Aşk mı?

Sihirli bir sözcüğü duymuşçasına gülümserken aklımın direndiği.. Konuşuyor sus dedikçe konuşuyor durmaksızın ve soruyor bütün anlamsızlığıyla.. "Bir kuş gibi yükleyerek kanadına coşkularını uçabilir misin ardından?.. Dayanabilir mi yüreğin? Koşabilir misin bütün gücüyle ciğerlerinin haykırarak sevdaya, nereye kadar ulaşabilir sesin.. duyurabilir misin? İmkanı var mı? Her şeye koşarken unutulmuşluğuna küsmüşse sevda, duymazsa seni..!!

Ya duyarsa.. Gel diyebilir misin?  Gidebilir misin varsın koşamasın diyerek ayaklarım.. Merhaba der misin aşka ?  Yaşar mısın?  Koyup dizine başını bırakır mısın ellerine kendini sevdanın ve uyur musun senin bu dizim uyu istediğin kadar diyen ninnisiyle..  Dinlenir mi ruhun?  Konaklar mı huzur yürek evinde.

Nedir huzur?  Dinginliği mi yüreğin?

Nasıl?

Ellerin ellerimdeyken..Bütün zamanlara inat. Hatta sonsuzluğa bakarak bütün zamansızlıklara inat ellerin bendeyken

Yüreğindeyken, yüreğimdeyken, yanımdayken. Sendeyken ben

 Aşk dinlenirken

 Sevim Karaman2012