Aşk diye birşey yok

Her şey eskiden güzelmiş. Aşklar bile. İki kişi birbirini sevdiğinde önünde dağlar bile duramazmış. Hiç birşey onların aşkına engel olamaz hatta önlerinde diz çökermiş. Neden ? Çünkü onlar aşklarını o kadar ulu yaşarlarmış ki kimseye söz düşmezmiş. Şimdi bakıyorum çevreme ne aşk var ne sevgi. Herşey yalan. Gençlere bakıyorum, teknoloji onları sanallaştırmış. Bu sanallığın içinde de o kadar kaybolmuşlar ki birbirlerini bitirmişler. Karşılıklı sıcaklığı kaybetmişler . El ele tutuşmak bile anlamasızlaşmış. Duygu alışverişi kalmamış. Nerede o Aslı ile Kerem aşkları. Bakıyoruz bugün onunla, yarın bir başkasıyla. Çoktan unutmuş bile. Değer verilmek yok, söylenen sözlerin üzerinde durmak, sevdiğini düşünmek yok. Çok çabuk elde ediyor, çok da çabuk harcıyoruz. Şimdi artık aşk diye bir şey yok. Ben inanmıyorum. Herşey gelip geçici olmuş. Çok da üzülüyorum. Hani o birbiri için can verilecek aşklar. Sesini duymadan yapamayacak, deli olunacak sevgiler. Yok. Çünkü ruhsuzlaştık. Ruhlarımızı bile sattık. Teknolojiyi takip edeceğiz, modernleşeceğiz diye kalplerimizi söktük, acımasızlaştık. Beynimiz hükmeder oldu bizlere. Kalbimizi dinlemedik, önemsemedik bile. Hep bir hırs, hep bir koşturmaca. Sevgililer kalmadı. Dürüst, sıcak sohbetler kalmadı. Sanal alem yuttu hepimizi. Biz de boyun eğdik. Yok hayır bence dur denilmeli. Düzen değişmeli. Aşklar aşk gibi yaşanmalı. Seven kalpten sevmeli, sevmeyecekse de hiç yanaşmamalı. Cesur olmalı sevenler. Erkek güçlü olmalı, kadın yerini bilmeli. Sevgiler dile getirilmeli. Saklanmamalı sevgi nidaları. Haykırmalı sevenler aşklarını. Seni seviyorumlar gizlenmemeli.