Aşk kendi kanıyla beslenen bir vampirdir...

Aşk uyanmak için harcadığımız zamandır.... Bazen bu süre bize çok uzun gelir ...Bu süreçteki beş dakikalık bir uyku bize beş altı saat kadar uzun gelir... O beş dakikayı uyumasak, sekiz saatlik uykunun hiçbir değeri yoktur. Aşk da böyledir: 40- 50 yıllık yaşam bazen birkaç günlük bir yaşantıyla anlamlı hale gelir.

Bu minik uykular beni hep beslemiştir, dinç kılmıştır..

Ama an gelir, uyku ve uyanıklık hali birbirine girer. Her şey karışınca bu birkaç dakikalık uykular rahatsız etmeye başlar...

Aşk seni bırakır kaçar...

Bunun sorgusu, teorisi olmaz..

Bunu bahar gelince senin ağacında çiçeklerin açmamasından anlayabilirsin...

Çiçekler açmaz, üstelik kimse yadırgamaz bunu ...Balinanın intiharı gibi ...

Doğal karşılar herkes bunu, hatta fark etmez çoğu zaman...

Aşk bırakıp kaçınca yapacak bir şey yoktur, çünkü aşk bu lanet olası dünyada yüreğin sığındığı son kaledir...

O da düşünce...

Aşk bitince ölmek olsa her şey ne kolay olurdu...

Aşk bitince kovar seni bir bahçeye...

Keşfetmeye çalışırsın ağaçları, kuşları, böcekleri, kelebekleri...

Aşk varken kafan karışık değildir, aşk bitince karışır;ne yazdığını bile hatırlayamaz, yazıyı bir türlü bağlayamazsın.

Aşk bitince vay haline...

Aşk bitince ışıklar içinde karanlığa düşmüş yarasa gibi olursun..

Aşk bitmese, yenisini arayamazdık oysa ve aşkla beslenir aşk adamları...

Aşk kendi kanıyla beslenen bir vampirdir....