Aşka değil, Aşık olunana bakar Yürek….

Ah benim Nur’u Ayınım, Parlayan Yıldızım…

Dünüm, bugünüm, yarınım..

Günüm, güneşim, gülüm…

Gülen yüzüm, Aşk ateşim…

Canım, cananım…

Can parem, tek çarem…

Ay’ım, aydınlığım…

Koskoca Padişah Kanuni Sultan Süleyman’a, Muhteşem Süleyman’a, Aliyi Cihan hükümdarına bile bu sözleri söyleten aşk değil midir ki, bizim gibi aşıklarında sevdiğini düşününce aklına gelmesin sözlerin en afilisi, en manalısı, en anlamlısı…

Sevgiliyi her düşündüğümde yüreğimden kopup da gelir bazı sözler, kalp sesimin haykırışıdır her kelime, her sözcük…

Sevgiliyi anlatmaya yetmeyen, içimden taşmasına engel olamadığım aşkın sesidir dudaktan dökülenler…

Dün Muhteşem Yüzyıl dizisini izlerken aklımdan geçti bu düşünceler. Cihan Padişahını bile dize getiren aşk bizimi şair yapmayacak. Biz sevdalı insanlar birbirini gözüne bakıp hiç konuşmasak da anlatırız ya aşkımızı, dile getirmeye ne engelimiz var.

İçimden gelenlere kulak verdim, ne Süleyman’ın Hürrem’e seslenişinden, ne Ferhat’ın Şirin için haykırışından, ne Mecnun Leyla için çöle düşmesine neden olan aşktan bir gram geri kalışı yoktu aşk sesimin…

Aslında Mecnunu Mecnun yapan Leyla, Ferhat’a dağı deldiren Şirin değil midir de benim dillere destan olamayan aşkımı sözlere döktüren sevgili olmasın???

Aşk dolu bir güne uyandım bugün yine içime sığmayanlar döküldü satırlarıma…

Ey ‘AŞK’ sen nelere kadirsin!! diyorum şimdi kendime…