Aşkın metafiziği

Henüz gençken bilmezdim, sevmeyi sevilmeyi,

Aylak aylak severdim, otu, börtü-böceği,

Kırık kalpler sanırdım, en küçük üzülmeyi,

İçip içip yanmayı, aşkın raconu derdim,

Kim derdi ki, sevgilim! biz aşık olacağız?

İçin için yanarak, candan kavrulacağız...

Anladık! varmış AŞKın, binbir türlü halleri,

Şarabı akşam içip, gün gezer hayalleri,

Koşulsuzca öğrendik, ölümüne sevmeyi...

Bizde sadakat! değildir, bir anlık sadaka,

İçimdeki hakikat, sanma caka-fiyaka,

Zehir zemberek aksa bile arzu-halimiz,

İçtik sancıları, acıları bal belledik,

Mecnun değilsek bile, zamanı Leyla eyledik,

Kara sevda adın! kızılcık şerbet söyledik,

İlinden avare olmuş, aşıklarız dedik!

Sel oldumda ruhuna, gümbür gümbür ağlarım,

İnadına yanarım! AŞKa kül olmak için...

(ABBA: 23 Nisan 2014, Herkesin Aşkı Kendi Kadar Hakiki!, Sevgilim Ne Mutlu Bana Geldiğin An'a,

Selam Olsun Evlendiğimiz Güne, Sonsuz AŞKım AYÇA'ma...)