Bir Gün Kaybolsam

Kaybolabilsem şöyle birkaç yıl ortalıklardan
Herkesten uzak bir şehre yerleşebilsem
Kimsenin beni tanımadığı
Benimse kimseyi tanımak istemeyeceğim
Maviliklerin arasında
Kuşların melodisi eşliğinde
Sadece ben kalabilsem
Mutluluğu orada bulabilsem…

Hatıralar, yaşanmışlıklar bavulda kalsa
Ve bavulun içindekilere hiç ihtiyacım olmasa
Sığınacak dört duvarım olsa,
Duvarların her biri mutlu renklerle boyansa
Siyah renk hayatımda hiç yer almasa
Gökkuşağı hep gökyüzünde asılı kalsa…

Yağmur yağdığı zaman ki toprak kokusu olsa
Sonbahar da olsa kış da olsa,
Karamsarlık hiç olmasa,
İnsan kendine mutlu olacak,
Bir sebep her zaman bulabilse…

İşte hayat bu
Ve yaşamaya değer her zaman diyebilsek
Pişmanlık hiç olmasa
Keşkeler hiç kullanılmasa
İyi ki yapmışımlar kaplasa dört bir yanımızı.
Dostlar, güvenilir arkadaşlıklar hep uzun süreli olabilse
Anne sevgisi gibi karşılıksız sevebilsek…

Yediklerimiz hep anne eli değmiş gibi lezzeti olsa
Hastalandığımız da iyileşmemizi bekleyen bir yürek
Şefkat dolu bakan bir çift göz bulabilsek
Düşünsek ve başarsak
Yâda istesek ve elde etsek
Her şey yazdığım temenniler gibi olsa...

Yine de sorgular mıydık acaba
Niye geldik o halde biz bu dünyaya
Sınavdan ibaret değil midir zaten yaşamak
Aldığımız her nefesimizin bile hesabı sorulacakken
Her şey güllük gülistanlık olduğunda
Biz insanoğlu yetinebilecek miyiz?
Daha fazlasını istemeden şükredebilecek miyiz ?

Yorgun Kalemim