Aşkın son mevsimi

Tutsaklık... Zihinlerde tutsak olmadığımız sürece özgürüz. Zihin sevgiliden habersiz çıkmışsa yollara, düşlere bitmiştir aşk. Gitmişsen eğer sevgiliden, nefretle dolmuşsa zihnin ağları kaçmak senin için bir yoldur. Yok hayır kalmak istiyorsan umurunda değildir. Kaçışmıdır bu yolculuk, bilinmez.

Duraklar, varılan istasyonlar bir keşifmidir?

Romantik- komedi tadı biraz abartılmış bir filmden bahsetmek istiyorum. Orjinal adı; Son istasyon (aşkın son mevsimi adıyla oynuyor). Tolstoyun yaşadıklarıyla ilgili bir anlatısı. İlginç birisidir Tolstoy , hayran olduğum yazarlar arasındadır. Bilinmeyen ne çok yönü vardır... İslam dinine yakınlaşır. Manevi arayış içerisinde. Henüz tolstoyu bilmeyenler, okumayanlar pek bilmezler bu yanını. Her türlü mülkün insanı sahipsizleştirğini savunur Tolstoy. Tolstoyu tanımak için , tarihi öyküyle tanışıklık elde etmek için gidilmeli bu filme..

Güzel insanlar güzel kalır...

Bu gerçeğe tanıklık etmek, farketmek için izlenmeli. Tolstoy'un manevi arayışı sürecinde eşiyle ve çocuklarıyla yaşadığı çatışmalar anlatılır. Bedenen gitmeden önce aslında çok önce zihni terketmiştir, yaşadığı yeri, karısını, çocuklarını. Huzuru ararken gelecekte, aslında huzurun evinde, sevdiklerinin yanında olduğunu çok sonra anlayacaktır. Özetle; şu iki cümle çok şeyi anlatıyor. Hafızalara yer ediyor.

– Gitmeliyim.

– Gittin zaten. Ben burada yalnız yaşıyorum.