Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

20 Şubat '11

 
Kategori
Aşk - Evlilik
 

Aşkları büyüktü ama boşanmaya mecburlardı

Aşkları büyüktü ama boşanmaya mecburlardı

Yaşanmış bu öyküyü, hayatlarında hiçbir önemli sorunları olmadığı halde mutsuz olanların ve sevdiklerini mutsuz edenlerin dikkatine sunuyorum.

Birbirlerini çok sevmişlerdi. Tüm engellere rağmen evlendiler.

Ellerindeki birkaç dönüm çorak tarlayı satıp, İstanbul'a geldiler.

Hemşerileri bir gecekondu yapmalarına yardımcı oldu. Suyu elektriği yoktu. Ama bunlar onları yıldırmadı. Ayşe her gün kilometrelerce yoldan su taşıyordu. İlk yıl bir de bebeleri oldu.

Mehmet inşaatlarda amelelik yapıyordu. Ama bir gün iş var, ertesi gün yoktu. Bebelerine süt bile alırken hesap yapmak zorundaydılar.

Sonunda olan olmuştu. Mehmet, kazandığı parayla ne Ayşe’sine ne de Ali’sine bakamıyordu. İş olsa sabahlara kadar taş da taşır, ekmek parasını kazanırdı. Ama olmadı.

Umut yerini düş kırıklığına, sevgi yerini hüzne bırakmıştı.

Ne çok sevmişti Ayşe'sini, az mı beklemişti, subaşlarında bir kez görebilmek için.

Gece yarısı uyandı,“Benim” diye düşündü Mehmet, "Benim hakkım yok onlara bu acıları çektirmeye!" İçi kan ağlayarak, kararını vermişti.

Davanın adı boşanma...

"Siz" dedi mübaşir genç adama, "Siz bu tarafa geçeceksiniz!" Siz de böyle dedi Ayşe'ye…

Duruşma salonunda göz göze geldiler, iki damla yaş süzüldü Ayşe'nin gözlerinden, iki yaşındaki minik Ali kucağında...

Hâkim sordu “Sen kızım, eşin sana boşanma davası açmış ne diyorsun?”

Birden gözünde canlandı, biricik Mehmet’ine olan aşkı, var mıydı törelerinde boşanmak?

Hâkim tekrar sordu “Eşin senden boşanmak istiyor, gerçekten aranızda geçimsizlik var mı?”

Ne diyebilirdi? “Aslında bizi ayıran yoksulluk mu deseydi”... Ama demedi. “Evet” dedi. Hâkim, tekrar sordu; “Eşinden bir talebin var mı?” O bilmez miydi Mehmet' ini, olsaydı vermez miydi elindeki avucundakini…

“Köyüme yol, Ali’me süt parası…” diyebildi. Düşündü hesapladı... “95 lira yeter herhâl hâkim bey...”

Mehmet cebindekileri çıkarttı demir paralar say say dur, ne yapsa 95 lirayı tamamlayamadı. Gelen hemşerileri de ceplerindekini verdiler, hepsi de bozuk paraydı.

Ayşe gözleri yaşlı ve kucağında minik Ali’siyle adliyeden çıktı, geride boynu bükük Mehmet’ini bırakarak... Yoksulluk bir kez daha aşkı yenmişti.

(Bu öykü “Evliliğin Şifreleri” adlı kitabımdan alınmıştır.)

Değerli okurlarım, yazdıklarıma daha da anlam kazandıran yorumlarınızı bekliyorum.

Cengiz Hortoğlu

 
Toplam blog
: 924
: 4123
Kayıt tarihi
: 20.11.10
 
 

CENGİZ HORTOĞLU Cengiz Hortoğlu Gaziantep'te doğdu. İstanbul Hukuk Fakültesini bitirdi. Serbest a..