Aşkta son perde

Bugün günlerden cumartesi,
Vakit sensizliğin ertesi...
Soğuk bir kış gününde
Kalakaldım yalnız
Kalbim üşür ardından
Bıraktığın gibiyim terk edilmiş, ıssız…
Hissetmez oldu tenim
Teninden sonra hiçbir şeyi
Can bedende belki ama
Ruhum çoktan cıktı, seninle gitti...
Anla...
Sen bende varken sıcaktım;
İliklerime kadar ılık ılık sen dolaşırdın...
Ben bende olsam ne fayda;
Gittiğinden beri, buz gibiyim cansız kaldım...
Şimdi söyle!
Ya ruhsuz bir can taşır, yük olurum hayata
Ya da cansız bir ruh olur dolaşırım; adı eğer “yaşamaksa”
Ve işte son perde...
Ya yaşat; üfle ruhuma sıcak nefesini
Ya da bırak vereyim seninle son nefesimi... (CyLn)