Ateş topuklu kadın

Yürüdü,
karanlıktı yolu.
Savurmuştu gece küllerini,
Bekleyiş ölümdü
Ve umut sancısıydı bekleyişlerinin
Zemheri taşırdı omuzlarında
yağmuru içmişti -taşırdı- gözleri,
Her adımında bir günah doğdu
ve iz sürerdi ardı sıra ihanetleri, aldanışları.
Rüzgarı iniltiydi, haykırıştı,
topukları cehennem ateşi
ki her adımda yanardı geçmişi.
Yağmura inat,
yürüdü ateş topuklu kadın.
Topukları altında yanan geçmişine inat
boğuldu geleceği heyhat,
yürüdü ateş topuklu kadın.
Bir dua süzülüyordu avuçlarına,
yanan geçmişi,
boğulan geleceği
ve ince bir çizgi.
Karanlığı -göğü- delerdi gözleri
her şeye inat,
umarsız, apansız yaşıyordu 'şimdiyi'.
Yürüdü ateş topuklu kadın...