Avlamak / Avlanmak

/benim şu dünyada anladığım tek şey var

bazen, kendi kendini vuruyor hançeriyle insan/

rüzgârın sesi gibi

hem artı hem eksidir hayattaki sıfır değeri

bilmiyor / anlamıyor kişi

ve işte bu yüzden

ya gündüzün, ya da gecenin

kollarında sanıyor kendini

yaşamın çıkmaz sokaklarında

yatmayacaksın ölüm uykusuna

sen var edeceksin sıfırın başındaki biri

yokluğunu yüzüne vuran boş cep mevcudiyeti

kaldırıp acıların kabuğunu

yoksunluğu yürütse de içinde

aldırmayacaksın

/iş eksik harfi bulmakta

böyle çözülür, yaşam denilen bilmece/

bol sıfırlar eklenip dururken bendine

çeker bir el başındakini

yıkılır yere geçmişin

ölgün sıfırlar kalır gelecekte kendine

katar katar geçer gider etraftakiler

ıssız kaldırımlarda

birinin omzuna muhtaç

kendini görmeyen bakışının nârında

arşınlarken bozgununu

serseri kurşun sıfırın

ne menem şey olduğunu

ancak anlarsın / o zaman

yayını kırmadan

hayatı sen avlayacaksın

12 Haziran 2011

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....