- Kategori
- Şiir
Tek Kişilik

/yoksulluk kadar koyar yoksunluk
ağacını yitiren ormanda ecel korkusu korkuluk/
hüzünlü bakışlarının ardında görülmeyeni
içinden aşk geçen
zamanın yağmaladığı
geçkin bir güzelliğin izi
bir leke/ soluk
uzak gölgede
bir noktaya ulaşma çabasında
harmanlarken günü geceyle
tırpan, ince cılız bedeni
toplanamıyor savrulmaktan
katre katre çoğalan ateşten
demli bir acı süzülür içre
tükenmez yokuşların inişlerinde
dingin bulacağını sandığı denizin
öteki yüzü devrilir önüne
sızı tek kişilik
kimse bilmez nicedir diye
bir vedadan çoğalır ayrılık hikâyesi
başlarken uzar, sonra kaybolur gölgeleri
içinde çaresizce çırpınır bir kuş
çıkılmamış bir yol daha kaldı mı ki
şifa niyetine
tek kişilik ağlar her kişi
2 Nisan 2011
Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir